Text 1 by: Nevi Kaninia - Photo and text 2 by: Achilles Nasios
1.
Εκείνο το καλοκαίρι είχε ξηρασία και απλώναμε τα χέρια μας στους ουρανούς
για βροχή.
Μετά χορεύαμε μέχρι το πρωί.
Η θάλασσα μας έβρεχε τα πόδια
και γελούσαμε
χρειαζόμασταν την υγρή της στοργή.
Την τελευταία μέρα του Αυγούστου έβρεξε
για λίγο
και ήταν η χαρά μας
ευχαριστήρια προσευχή.
2.
Το καλοκαίρι ήταν ακόμη στις αρχές του. Σ’ αυτό τον τόπο είχα βρεθεί πρώτη φορά κι ήταν σαν όνειρο. Την προηγούμενη μέρα είχα πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο. Δε μπορούσα να κινηθώ ελεύθερα. Η τομή πονούσε ακόμη κι αναγκαζόμουν να σκύβω καθώς βάδιζα. Ποτέ δεν είχα ξανανιώσει τόση κούραση που κουβαλούσα τη φωτογραφική μου μηχανή. Κι όμως, ένιωθα πεινασμένος για εικόνα. Δεν ξέρω αν ήταν που είχα να δω τον έξω κόσμο τόσο καιρό, αν ήθελα ν’ αγγίξω την παρακμή ή αν ήθελα να γιορτάσω το γεγονός ότι ήμουν ακόμη ζωντανός.