Text by © Nevi Kaninia - Photo by © Achilles Nasios
Έβλεπε όνειρα πως περπατούσε στο νερό.
Μερικές φορές σταματούσε να ξεκουραστεί
σε μία ξύλινη σχεδία.
Είχε δυο καρέκλες καθόταν στη μία και περίμενε
μέχρι να έρθει το πρωί.
Το ξυπνητήρι στο κομοδίνο της ήταν πορτοκαλί.
Έμπαινε στο μπάνιο με κλειστά τα μάτια μέχρι να μουλιάσει.
-Λες το μαγικό μου χάρισμα να περάσει;
Δεν περνούσε όμως.
Πέρασε θάλασσες ρηχές και βαθιές
λίμνες κρύες μακρινές.
Μέχρι που σε ένα όνειρο γύρισε πίσω στη σχεδία
και περίμενε σχεδόν με αγωνία
να έρθει να καθίσει απέναντί της
να πιούν τσάι.
Ήρθε και δε μίλησαν γιατί ήταν του βωβού το όνειρο
σαν παλιά ταινία.